bu sabahtan sonra kendimi çok daha iyi hissediyorum. oturup uzun uzun, ne kadar büyük kötülüklere muktedir olduğumuzu ilk elden keşfedişimin verdiği düş kırıklığı üstüne yazdım. oysa en ağır koşullarda bile insan kalabilme gücü ve yeteneğini keşfetmekte olduğumu da yazmalıydım, ki bunu daha önce bilmezdim. GALİBA ASLOLAN, ONUR…
çoğumuz hatta aslında hiçbirimiz, bu kadar duyarlılığa ve cesarete sahip olmadık. içimizde hissettiğimiz acının peşinden gitmedik. durduk. sonuçlarına katlanamazdık çünkü. televizyondan seyretmesi daha kolaydı. gazetelerden okumak da öyle. oturduğumuz yerden bir şeyler karaladık en fazla. öfkelendik, kaleme/klavyeye davrandık… ha, şu anda ben de farklı bir şey mi yapıyorum? hayır… bu durumda seyircilerden biri miyim? evet… insan olmak, en çok böyle durumlarda acı geliyor işte. onurdan çok zulme yakın olup bu olanlara alıştığımız zaman… umursamamaya, gazetede görünce sayfa çevirip televizyonda denk gelince kanal değiştirmeye başladığımız an… orda ölenler biz olmadığımız için mi bu kadar rahatız? yoksa kanıksadığımız için mi? ölen her herde ölüyor, giden hiçbir yerde geri gelmiyor oysa…
çoğumuz hatta aslında hiçbirimiz, bu kadar duyarlılığa ve cesarete sahip olmadık. içimizde hissettiğimiz acının peşinden gitmedik. durduk. sonuçlarına katlanamazdık çünkü. televizyondan seyretmesi daha kolaydı. gazetelerden okumak da öyle. oturduğumuz yerden bir şeyler karaladık en fazla. öfkelendik, kaleme/klavyeye davrandık… ha, şu anda ben de farklı bir şey mi yapıyorum? hayır… bu durumda seyircilerden biri miyim? evet… insan olmak, en çok böyle durumlarda acı geliyor işte. onurdan çok zulme yakın olup bu olanlara alıştığımız zaman… umursamamaya, gazetede görünce sayfa çevirip televizyonda denk gelince kanal değiştirmeye başladığımız an… orda ölenler biz olmadığımız için mi bu kadar rahatız? yoksa kanıksadığımız için mi? ölen her herde ölüyor, giden hiçbir yerde geri gelmiyor oysa…
kaynak: iç mihrak / facebook
7 yorum:
http://www.youtube.com/watch?v=7aNugsnUuIs
insan ırkının dünyadan silinmesi gerektiğini düşünüyorum. hayır hayır, bundan eminim...
o vakit,bunun fonunda nick drake çalsın. küçüklüğümden beri, bi gün topluca geberip gitsek de, bu adam o esnada şarkı söylese diye geçer.
hangi şarkısı?
bu insanlığın sonu sahnesinde, hangi şarkıyı söyleyeceğini hiç düşünmedim ben. sadece o söylesin isterdim. şunu söylesin değil. şimdi diyorum, hangisi. tek cevap sinmiyor içime.
ama şöyle olur bak, şu siniyor şu an:
between the bars diye bir şarkı var. onun değil. ama madem öyle bir sahne. madem onun sesi olacak. bu şarkıyı söylesin o ses. o zaman olur.
http://www.youtube.com/watch?v=37k_Ri1XxEc
bi taşla iki kuş. tek şarkı, tek ses, tüm insanlar. ne güzel.
http://www.youtube.com/watch?v=cS2BrxcWWZA
bence son şarkı şu olmalı
tüm gün ulaşamadım yutuba. son şarkıyı bilmek istedikçe ulaşamadım, işe bak.
adını, kimin söylediğini bi yazar mısın, bulayım başka yerden?
Yorum Gönder